Aangekomen in Hanoi

Bijna 24 uur over gedaan om naar Hanoi in Vietnam te komen, eerst 11.5 uur vliegen naar Hongkong en daarna nog 2,5 uur naar Hanoi.

Allereerst nog een leuk verhaaltje dat we mee hebben gemaakt in het hotel op Schiphol, daar wilde een Chinees gaan ontbijten , alleen en dacht kennelijk dat alles gratis was en begon toen te hamsteren, hij had de hele tafel vol liggen, dat was natuurlijk niet de bedoeling en de manager kwam naar hem toe en zei: Sir, this is not an supermarket , hij was helemaal verbouwereerd dat hij dat niet allemaal mocht pakken, je had zijn gezicht moeten zien!!!

Het is bewolkt in Hanoi en het regent een beetje, maar het is ongeveer 20 gr, wel een heerlijke temperatuur. We hebben al even een rondje gelopen, dat is gezien het chaotisch verkeer hier oppassen geblazen. De gids zei al, niet haastig oversteken maar langzaam doorlopen, de Vietnamezen gaan wel om je heen rijden, vooral de paar miljoen scooters.

Morgen gaan we samen met de gids" sightseeing Hanoi" doen en hoop dan wat foto's te hebben, we gaan zometeen even douchen en eten en dan lekker vroeg naar bed.

Het is hier nu 6 uur later.

Friedrichshafen

Vanochtend al om even over 9 vertrokken vanuit ons hotel.

Met de boot deze keer.

We waren nog de enigen die zo vroeg opstapten vanuit Nonnenhorn. De tocht duurde ongeveer een uur en eindigde in Friedrichshafen. Deze stad is de stad van de Zeppelins. Deze werden in Friedrichshafen gemaakt en zo nu en dan zweeft er nog één over de stad. De stad heeft een Zeppelin museum en dat werd ons reisdoel.

De geschiedenis van de Zeppelin wordt op een leuke manier in het museum behandeld. In het museum is een stukje van de in Lakehurst neergestorte Hindenburg nagebouwd. Zeer indrukwekkend, evenals de afmeting van de grootste Zeppelin, namelijk ongeveer 2 en een half voetbalveld lang. Gigantisch dus. Na het museum een rondwandeling in de stad gemaakt en toevallig in een zomermarkt beland. Daarna nog even ein schönes Eiss en in de middag weer terug naar ons hotel, nu met een ander schip, de Graf Zeppelin. Mooi verkleurd aan boord.

Lindau

Vandaag nog een keer met de Zug naar Lindau. Het weer was een stuk beter. Zon, 24 graden. Nu mag ik weer iets schrijven en dus gaat het over treintjes. Mooi zo'n station Nonnenhorn is dat niet moeilijk. En alles nog met de hand. Vanuit het station worden de wissels, de spoorbomen en de seinen bediend. Het gaat nog ouderwets maar oerdegelijk. Met een paar hendels al het verkeer in de hand.

En nog met die mooie armseinen.

De reis naar Lindau duurt 7 minuten met de sneltrein en 11 minuten met de stoptrein. En dan eindelijk: Do ist der Bahnhof.

met natuurlijk een foto van de dieselloc.

Toen natuurlijk een wandeltocht door de stad Lindau. Al kort na 800 na Christus al een bewoond eilandje in de Bodensee. De stad is de moeite waard, met mooie panden en kleien steegjes. Goed te voet te doen. Hier een tweetal foto's van de stad, maar je kunt moeiteloos plaatjes schieten.

In het voorbijgaan nog een mooie postertje geschoten. Heel toepasselijk tegenwoordig. Weia en ik keken elkaar aan en we moesten beiden glimlachen.

De stadsrondwandeling werd even onderbroken voor een bescheiden lunch in de Biergarten. Nadat we deze week al na de Spätzle, de Schweinebraten, de Semmelknödel, Sauerkraut, Schinken, Currywurst, Kartoffelsalat en de Schnitzel hadden gehad was nu de Schweinshaxe aan de beurt. Dit culinaire hoogtepunt wordt ook wel Eisbein genoemd. En voor mij naturlich een Hefebier dazu.

Morgen meer.

Nonnenhorn en Lindau

Vandaag géén foto's en weinig te vertellen, nadat we gisteren nog zonnig weer met 30 gr hadden, was het vandaag stromende regen en 15 gr, een heel verschil.

Na het ontbijt, even gelezen en daarna met de trein [ hoe kan het ook anders ] naar Lindau, we hadden namelijk van het hotel waar we nu verblijven tickets gekregen om gratis met de trein naar Lindau te gaan.

Met de paraplu op door de straten van Lindau gewandeld, wat trouwens een hele leuke plaats is met prachtige gevels, alleen geen foto's gemaakt vanwege het weer. Morgens zijn de voorspellingen heel wat beter en dan gaan we kijken waar we dan naar toe gaan.

Wordt vervolgd.

Warthausen - Ochsenhausen

Soms zit het mee en toeval bestaat niet. Vanochtend op tijd vertrokken uit Ebersbach an der Fils op weg naar Nonnenhorn aan de Bodensee. Op zich maar een paar uur rijden, dus we moesten nog even wat inplannen. Halverwege de reis naar Nonnenhorn namen we de afslag Warthausen. Daar was het beginstation van de Öchsle Schmalspurbahn.Spoorbreedte 750 mm. De trein vertrok om 10.30 uur en wij waren om 09.01 de eersten die een retourtje Ochsenhausen kochten. In totaal 2,5 uur treinen anno 1900. Allereerst een plaatje van het station.

Voordat de locomotief voor de trein kan moet hij even stoom afblazen.

en Weia moest ook nog even stoom afblazen.

De reis naar Ochsenhausen voerde ons langs een mooi landelijk gebied (FALLER). Met af en toe een bocht.

In Ochsenhausen moest de lok kopmaken.

en onder leiding van de deskundige machinist weer terug.

Kortom weer een mooie treindag. Dit had de laatste treindag moeten zijn, maar bij aankomst bij het hotel Seehalde in Nonnenhorn kregen we een kaartje waarmee we de komende dagen gratis met de trein tussen Nonnenhorn en Lindau kunnen reizen. Wordt vervolgd dus.

Ik was al even op het station Nonnenhorn geweest en wat blijkt: Nog een mechanische wissel- en sein-bediening met armseinen!

Einde van de middag heerlijk gegeten in Hotel Adler in Nonnenhorn. Adler, Duitser kan het niet. Schweinebraten mit Semmelknödel und Speckbohnen.

Temperatuur 28 graden, drukkend warm.

Burg Hohenzollern

Vandaag geen treintjes, maar een bezoek aan " Burg Hohenzollern" een kasteel dat in de huidige staat nog maar 150 jaar oud is, maar de grondvesten van het kasteel zijn al vele honderden jaren eerder ontstaan, maar door allerlei oorlogen en verwoestingen is het iedere keer weer opgebouwd.

Het is nog steeds het privébezit van de pruisische tak van de Hohenzollern, die hier niet woont, maar in het noorden van Duitsland.

Het bekijken en de rondleiding waren zeer de moeite waard, zeker ook door het mooie weer, we zijn met een busje omhoog gegaan en lopend terug.

De binnenkant had prachtige glas in lood ramen, zie foto's

En buiten stond er een mooi kanon

en een sfeervolle kapel.

De terugweg een ander route genomen, een route door allemaal kleine dorpjes , maar ook schitterende bossen met wegen van 17%, die had ik in Italië zelfs nog niet gehad, maar aangezien ik graag haarspeldbochten mag rijden, was dit een bonus.

Morgen gaan we naar Walthausen, ik geloof weer iets met "treinen", hoe kan het ook anders!!!!!!

Göppingen en Schorndorf

Vandaag is dan de grote dag. Na jaren op doorreis geen tijd om naar Märklin te gaan zijn we naar Göppingen gereden om daar het museum te bezoeken. Wat een rotzin! Ook Weia had er veel zin in. Zie foto:

Typisch iets voor Nederlanders: Het is gratis!! Dat kan dus niet veel zijn. Voor de liefhebbers, waar ik mijzelf onder schaar, spreek ik liever van: Klein maar fijn.

Het museum begon ook voor Weia heel leuk. Märklin begon namelijk met het maken van speelgoed voor meisjes.

Dat werd al snel anders!

Let hierbij vooral op de Amerikaanse vlag. Ik denk dus dat het een exportproduct was, of misschien...... is het leuk om de good guys in blik te vereeuwigen.

Maar ik kwam natuurlijk voor de treintjes. Dat begon bij Märklin al vroeg. Eind 19e eeuw, begin 20e eeuw kwamen zo de eerste modellen. Dit is het allereerste model. Het lijkt nog niet heel erg op het echte exemplaar hoop ik maar.

Nadat ze waren gestart met het maken van treintjes in de grotere schalen is , ik meen in 1937 of in 1938, Märklin begonnen met wat we nu noemen schaal H0, uit te spreken als halfnul. Eén op 87,5. De techniek was er rijp voor en zo konden ook kleinbehuisden een zogenaamde 'Tischbahn' in de woonkamer kwijt.

Aan de fotocollectie mag natuurlijk een vroeg exemplaar van de 3015, de beroemde Zwitserse krokodil, niet ontbreken. Jarenlang was deze lok het topstuk van de jongensverzameling.

Dit is een proefexemplaar van de fabriek, geproduceerd zo vlak voor WOII.

Ik kon natuurlijk nog wel een paar uren doorbrengen in dit Mekka van de treinenliefhebber, maar Weia had het na zo'n 10 minuten wel bekeken. Er was nergens een stoel om op te zitten, dus ging die terug naar de auto.

Ik bleef nog wat hangen en toen viel mijn oog op iets wat ik nog niet eerder had gezien. Mijn hart begon hevig te kloppen en ik zat mij af te vragen hoe het kon dat ik dit niet kende. Welliswaar herkende ik ook een aantal andere modellen niet in het museum, maar ik dacht toch aardig op de hoogte te zijn van de collectie half nul uit de periodevoor de oorlog tot, pak hem beet, begin jaren '80 van de vorige eeuw. Ik heb natuurlijk meteen een foto gemaakt, En ziedaar deze bijzondere klappbrücke.

Enigszins in de war verliet ik het museum, uiteraard niet voordat ik twee replica catalogi had gekocht. Die van 37/38 en die van 51. Oftewel de eerste catalogus met schaal H0, toen nog geheten 00 en de eerste catalogus van na de oorlog. Toch een kunst van Märklin om twee keer te verdienen aan je catalogus.

Nu het hoofddoel van de vakantie was bereikt zat ik mij af te vragen: Wat nu?

Echt vakantie dus. Geen verplichtingen meer. Ik keek op de kaart, zag een dikke gele streep door de naam Schorndorf en dat werd het nieuwe doel. Echt Duitsland dus. Het leek wel een plaatje uit een Fallercatalogus, dat Schorndorf.

Maar al gauw werd het weer serieus. Schorndorf had een BAHNHOF!!!!

en ook deze speciale wagon, een Duitse postwagen

of zoals wij Märklinliefhebbers het noemen: Catalogusnummer 4047. Die wagon, die heb ik al. Oh ja,die klappbrücke, die is nooit in productie gekomen. Even gegoogled. Was te duur.

Ebersbach an der Fils

Vandaag om 15.00 uur aangekomen in Ebersbach an der Fils, ongeveer 10 km van Goppingen, op de "o" moet nog een umlaut, maar dat heb ik nog niet kunnen vinden, een plaats waar we morgen naar toe zullen gaan, het Mårklin Museum, een grote wens van Henk.

Waren vanochtend rond 06.00 uur vertrokken, de reis verliep verder goed, alleen heel veel file gehad en heel veel bouwwerkzaamheden, Duitsland lijkt wel één grote "baustelle"

We zitten in een heel leuk pittoresk familiehotel met ongeveer 10 kamers, heel knus, foto's zullen nog volgen

Het is hier zonnig weer met 23 gr C

We hebben hier net in het hotel gegeten, heerlijk, een streekspecialiteit: frischen salat mit gebakkene kåsespåtzle und zwiebeln, het was de moeite waard