2e dag Ierland

Na een heerlijk ontbijt gaan we weer op pad , wederom een prachtige zonnige dag zoals onze gids Anton weer zou zeggen, hij spreekt nogal met superlatieven maar niet vervelend hoor....

Via een glooiend heuvellandschap gaan we naar de Gaeltacht van Gougane Barra waar we St.Finnbarr's kerkje bezoeken, een hele idyllische plek.

Na een leuke wandeling koffie gedronken bij Breeda in Cronin's café, waar ze heerlijke cappuccino hebben gehad.

1e dag Ierland

Vandaag 04.45 uur opgestaan om te ontbijten [05.00 uur] in het hotel , daarna met de shuttleservice naar Schiphol om vervolgens in te checken naar Cork in Ierland, vertrek 09.25 uur ,dat verliep alles zeer voorspoedig, 10.15 uur aangekomen met Air Lingus want in Ierland is het een uur vroeger. En wat treffen we het met het weer, volop zonneschijn en rond de 20gr en dat in Ierland, heerlijk

Welkom geheten door onze reisleider Anton, een leuk mannetje van bijna 79 jaar, het is hem niet aan te zien, een vrolijke opgewekte welbespraakte man, die leuk kan vertellen.

De eerste plaats die we bezochten was: Cobh, dat is de plaats waar vanuit de de Titanic vertrok, helaas.....met slechte afloop

Na een heerlijke lunch en wandeling in het leuke plaatsje Cobh gaan we weer verder naar Cork, na Dublin de 2e grootste plaats in Ierland, heel sfeervol en een prachtige markt bezocht, the English Market.

Vonden we wel heel toepasselijk dat Lisa even voor deze winkel ging staan!!!

Dit was onze eerste dag in Ierland, morgen hopelijk weer zo'n zonnige dag en daar lijkt het wel op

Cambridge en dan naar Zeeland [Brabant]

Cambridge en naar huis

Zondag 26 mei 2019 verlaten we Middlesbrough. Het wordt een reisdag met een tussenstop in Cambridge en van daar naar het laatste hotel, het King Charles hotel, even bezuiden Londen.

Cambridge is een prachtige stad met mooie oude panden. Dat het een studentenstad is, blijkt al uit de vele jongeren in de stad. De stad is even kleiner dan Groningen en heeft ook nog eens minder studenten, in totaal ongeveer 23.000. Er zijn 31 colleges. Je moet opgenomen worden in een van de colleges. Dan pas kan je aan de universiteit studeren. Zelfs als je in Cambridge woont, moet je wonen in een huis van een college. De meest bekende zijn Trinity college en King’s college. Studenten van het Trinity college waren bezig met het punteren in het water van de rivier Cam, waar Cambridge naar genoemd is. Tijdens het instappen raakte een oudere dame tussen wal en schip ,maar kon nog net op de kant worden gesleept.

Na een bezoek aan de binnenstad, kregen we nog een anderhalf uur durende bustocht door de stad met een gids. We gingen daarbij nog naar de enige Amerikaanse begraafplaats van de tweede wereldoorlog in het Verenigd koninkrijk, heel indrukwekkend.

Op 27 mei dan de laatste etappe. ’s ochtends om 7 uur in de bus en ’s middags om 6 uur in Zeeland, met een tussenstop van een uur in Antwerpen. Toen nog een goed verzorgd buffet en daarna naar huis. Alhoewel, naar huis?

Weia belde naar het hotel / bed and breakfast en enkele minuten later werden we opgehaald en naar onze auto gebracht. Toen we bij de parkeerplaats, tegenover het hotel, aan kwamen bleek de auto verdwenen. Onze chauffeur vertelde,, dat kort nadat we waren vertrokken, zij het bericht kregen dat het plein voor het hotel moest worden gebruikt voor een dorpsfeest en daarom was de auto versleept naar een parkeerplaats achter het hotel. Nadat we de koffers hadden ingeladen snel naar huis. In Feanwalden had het net geregend, het tweede buitje van onze vakantie.

Beamish and Durham

Vanochtend met een Engelse chauffeur mee. First stop; Beamisch. Dit is een openluchtmuseum, vergelijkbaar met het openluchtmuseum in Arnhem, echter nu helemaal Britisch. Het museum bevat een stadje, een treinstation, een dorp met een kolenmijn, een plattelandsdorp en een tramlijn die alles met elkaar verbind. Het ziet er allemaal perfect uit, je waant je volledig in een andere tijd.

Zo zijn we een woning van een tandarts binnengegaan en kregen daar een uitleg van de tandzorg anno 1913. Prachtig verteld, Een van de zaken die mij zijn bijgebleven was de kreet Waterloo Teeth. Dit waren tanden die van slachtoffers van de slag bij Waterloo waren getrokken om te worden gebruikt in een kunstgebit. Over kunstgebitten gesproken. Het was in die tijd gebruik dat welgestelde meisjes hun tanden lieten trekken op hun 21e verjaardag. Deze meisjes waren als huwelijkspartner zeer gewild. Het feit dat hun ouders een kunstgebit konden betalen betekende dat die geld hadden en ook was je geen geld meer kwijt aan de tandarts, zij had immers al een gebitje. Je moest echter bij het eten het gebit uitnemen, je kon er niet mee kauwen. Overigens was de enige gratis tandheelkunde, die op de kermis. Daar kon je gratis je tanden en kiezen laten trekken, tot vermaak van het betalend publiek. Het schijnt dat het nogal eens voorkwam dat een verkeerde tand of kies werd getrokken, waardoor de voorstelling nog wat langer duurde. Ook de verdoving was in de eerste jaren niet zonder risico, lachgas of chloroform maakten soms slachtoffers. Wel ingeslapen, nooit meer wakker geworden.

Alles in het museum is echt. Ze verkopen er zelfs de zelfde slecht smakende koffie, die je normaal in Engeland kan krijgen. Mooi gedaan. Het is echt een top attractie. Daarna naar het mooie stadje Durham, die trip viel een beetje in het water, vanwege de regen. Verder was het een topdag.

Ryedale, Norh Yorkshire Moors and Whitby

Het begon die dag met Ryedale, een mooi plaatsje met een openluchtmuseum. Hier werd het wonen en werken van de Britten vanaf de steentijd tot de jaren 50 weergegeven. Mooie verzamelingen van rommelmarktspullen met vondsten uit de oertijd. Het was prachtig opgezet. Gebouwen werden gesloopt en weer opgebouwd in het openluchtmuseum. Winkeltjes uit de jaren 50. Een woning van een doodgraver, slager, schoenmaker, smit en ook de landbouw werd niet overgeslagen. De oudste originele woning was uit de 16e eeuw. Ik kwam ogen te kort. E'en van de mooiste huisjes was voor mij het atelier van een fotograaf van rond de eeuwwisseling (van 19e naar 20e). Ook was er een kleine verzameling speelgoed, maar ook trekkers, dorsmachines, twee zigeunerwagens, kortom ik kon er uren doorbrengen. Prachtig museum.

Daarna reden we via een enorm heidegebied naar Whitby, een havenstad aan de oostkust van Engeland. Bezienswaardig waren de ruíne van de abdij, maar ook de winkeltjes in de binnenstad.

Verder was er nog een kopie van het schip de Endeavour, het schip van captain Cook. Ook bijzonder waren de sierraden van jet stone, gefossiliseerd hout. Van daaruit doorgereden naar Robin Hood Bay, eveneens een kuststadje, sfeervol en authentiek. Van Robin Hood Bay terug naar het hotel.

Prestwick, Lakedistrict and Middlesbrough

The Haunted House had nog een verrassing in petto. Bij het ontbijt was er Black Pudding, bloedworst dus. Daarmee was het ontbijt compleet. Bloedworst, bacon, witte bonen in tomatensaus, ei en toast. Smaakte goed.

Na het ontbijt ingepakt en naar de bus. Daar bleek dat een van de reisgenoten een probleem had met hartritmestoornis en bloeddruk. Nadat hij met de ambulance naar het hospitaal werd gebracht, vetrokken we met de bus. Eerst naar Pooly Bridge, een klein plaatsje, bekend van zijn brug uit de 16e eeuw. Helaas was de brug in 2015 weggespoeld en lag er een noodbrug in afwachting van een geheel nieuwe moderne brug. Jammer.

Daarna gingen we door een werkelijk schitterend landschap. Met muurtjes omzoomde landerijen, struikgewas, bomen, kortom prachtig. Helaas geen fotostop. Daarna nog even aangegaan in Keswick, mooi plaatsje met een markt. En vervolgens naar ons nieuwe verblijfsadres in Middlesbrough. Een sport hotel, compleet met fitnesszaal en zwembad.

Inveraray, Loss en The Haunted House and the UFO

Vandaag hebben we Tyndrum verlaten. Na een laat ontbijt en een vertrek rond 9 uur in de ochtend gingen we eerst naar het plaatsje Inveraray en hebben daar een museum bezocht. Het was een bijzonder museum, namelijk de oude gevangenis.

Na een uitleg over de verschillende straffen die werden toegepast in Schotland in de 19 e eeuw, kwamen we terecht in een rechtszaal. Na, als toeschouwer, te hebben toegezien hoe de verdachte werd veroordeeld, werden we naar de gevangenis geleid. Die bestond uit een oude gevangenis een een latere nieuwbouw. De verschillende onderdelen van het gevangenisleven gezien. Te beginnen met het bad, het eten, en het verplichte werk en de straffen die in de gevangenis werden uitgedeeld bij een conflict. Alles passeerde de revue. Bijzonder was ‘hard labour’. Een straf die bestond uit nutteloos werk. Er was een tredmolen een een soort van wiel dat gedraaid moest worden. Op een teller werd bijgehouden hoeveel omwentelingen de gevangene had gedaan. de straf bestond uit minimum 14.400 per dag.

Mooi interactief museum en toch ook leerzaam. Na ‘a cup of tea’ en pannenkoeken hebben we in de middag een mooi oud plaatsje genaamd Loss bezocht. Een paar foto’s gemaakt. en wat bleek?

UFO?

Bij het bekijken van de foto’s zagen we dat er een ondefinieerbare vlek zat op foto 159. Deze foto was een seconde na foto 158 en een seconde voor foto 160 genomen. Wat de vlek is, is onbekend. Mogelijk een stofje. De foto laat de vlek zien. Een vergroting biedt ook geen duidelijkheid, spooky, unidentified? Zeker. Flying? onbekend! Ook vandaag nog geen foto's.

Vanuit het plaatsje Loss naar het Haunted House, oftewel onze verblijfplaats voor een nacht. Het bestond uit een oud pand, Het haunted house, en een nieuwe aanbouw. Na een wirwar van gangen, een lift en het openen van 11 tussendeuren kwamen we in een klein kamertje terecht. Iets groter dan de gevangeniscellen die we die ochtend hadden bezocht. Een rechte stoel, een bed en een tv met 3 zenders, geen internet was ons deel. Een kleine oppepper was het eten, we kregen Kidney Pie, potatoes en applesauce en een toetje. Niet echt slecht, ook niet goed. Slapen en gauw weer weg.

We hadden gisteren geen internet, vandaag wel alleen we kunnen nog steeds de foto's niet uploaden, en dat in deze tijd terwijl dat in Vietnam wel kon, helaas dit houden jullie logvan ons tegoed

Isles of Mull

Voor Schotse begrippen hadden we een prachtige zonnige dag met schitterende wolkenpartijen. We gingen met de ferry over naar het eiland Mull vanuit het plaatsje Oban, ongeveer drie kwartier varen, maar voordat we daar aankwamen ,kwamen we door een prachtig gebied, heel groen en allemaal heuvels. De overtocht met de ferry duurde ongeveer een uur.

In het plaatsje Tobermory, dit is de hoofdstad van het eiland Mull kun je mooi wandelen langs de kade en de vele authentiek huisjes geven een aparte sfeer. Naast de visserij is het toerisme een bron van inkomen, maar het is allemaal behoorlijk kleinschalig. Doet wat dat betreft een beetje denken aan Vlieland of Ameland. Mull is echter veel groter en de wegen zijn er smal. Op sommige plekken zijn er passeerstroken op een verder eenbaansweg. Via een soort geasfalteerd karrenpad bereik je het plaatsje vanuit de aanlegsteiger.

Rond twee uur vertrokken we uit Tobermory en gingen daarna naar Duart Castle dat eens de zetel was van de Clan Maclean. Het kasteel wordt nog steeds bewoond, maar er wordt een gedeelte opengesteld voor het publiek. Wij zijn niet naar binnen geweest, maar zijn in het bijbehorende "teahouse" gegaan waar we lekker met zijn allen hebben genoten van een heerlijke " cup of tea".

Daarna weer in de bus naar de boot en via Oban terug. Het was een lange dag en we besloten die met het diner om 20.00 uur. Voor en hoofdgerecht niet bijzonder, maar de Sticky Toffee Pudding was bijzonder lekker. Mierzoet en dodelijk ongezond, met karamel en room, maar o zo lekker.

We hopen dat we in het volgende hotel foto's kunnen gaan uploaden.