Ubud

Geschreven door Lisa.

Vandaag een heel kort verhaaltje want, we hebben niks gedaan. Deze dag was er nog een laatste inbegrepen excursie, echter duurde dit van 9 tot 4 en bestond het voornamelijk uit uitstapjes die we al eerder op andere plaatsen hebben beleefd, zoals een bezoek aan een zilver fabriek, en houtsnij werkplaats, een rijstveld en een warmwaterbron.

We hebben dan alle drie ervoor gekozen vandaag in ons heerlijke hotel te blijven en te genieten van de rust. Henk en ik hebben vanochtend nog even lekker gezwommen, Weia heeft lekker een boekje gelezen onder het genot van de airco, aangezien het buiten toch ook weer zo'n 33 graden was (met een gevoelstemperatuur van 41 graden).

Morgen vertrekken we rond 12 uur richting alweer ons laatste hotel, waar we nog een nachtje verblijven, voordat we komende woensdag laat op de avond weer vertrekken naar het vliegveld. Komende woensdag vertrekken we, en we hopen op donderdagmiddag (lokale tijd) weer terug aan te komen in Nederland.

Tot nu toe hebben we een prachtige vakantie, ondanks dat we hier en daar niet altijd even fit zijn geweest.

Ketapang - Lovina - Ubud

Geschreven door Lisa.

In Ketapang verbleven wij in een erg bijzonder hotel, namelijk eentje waar de gang en de lobby open zijn aan de buitenwereld, erg mooi om te zien. Het zorgt er overigens wel voor dat de kamers erg warm zijn bij binnenkomst, omdat de warmte in de gang blijft hangen. Gelukkig zit er een erg mooi zwembad bij.

Weia heeft de avond in het hotel niet mee gegeten, ze is nog steeds niet fit.

De ochtend in Ketapang bezoeken we een lokale markt, met een 'natte' en 'droge' afdeling, vooral de 'natte' afdeling is erg mooi om te zien, met veel kleurrijke bergen vers fruit en groenten, maar ook allerlei geportioneerde stukken vlees en vis, allemaal in nogal donkere overdekte steegjes. Het ruikt sterk, maar wel erg bijzonder om te zien.

Vanuit Ketapang maken we de tocht naar de veerpont, die ons met bus en al over zet van Java naar Bali, een bootritje van zo'n 45 minuten. Hierna zijn we doorgereden naar ons nieuwe hotel, eigenlijk meer een resort met een receptie vooraan, en individuele hutjes voor de gasten. Even verderop ligt het bijbehorende restaurant met (warm!) zwembad, en 20 meter verderop kun je zo de Java zee inlopen, heerlijk luxe en ook goed om bij even uit te rusten.

Er zijn nog twee medereizigers niet fit, en onze reisleider heeft geregeld dat er een arts komt naar het hotel om wat controles uit te voeren. Weia kon ook even nagekeken worden, en dat was een goede ervaring. Na een berg met medicijnen krabbelt ze inmiddels langzaamaan weer wat op.

Na aankomst bij het hotel staat er verder niks meer op het programma en kunnen we dus echt even bijkomen, wat we dan ook gretig gedaan hebben.

De volgende dag in Lovina is de ochtend vrij, en is er in de middag alleen een korte excursie. Henk en Weia kiezen ervoor even lekker uit te rusten in het hotel, zelf ben ik wel mee geweest. Bij deze excursie bezoeken we de enige Boeddhistische tempel van Bali, waar (opvallend genoeg) voornamelijk witte mensen ijverig zitten te bidden voor Boeddha. De tempel is erg indrukwekkend, met veel mooie beelden van Boeddha in zijn verschillende posities, tegelijkertijd is het een oase van rust met veel bloemen, stromend water en trappetjes.

Na de tempel staat er nog een bezoek aan een warmwater bron op het programma. Dit klinkt er mooi natuurlijk, maar de Balinezen hebben bij de bronnen gewoon een stel zwembaden aangelegd, wel met het echte bronwater, wat door de nabije vulkaan sterk is vermengd met zwavel. Het scheelt dat de geur niet enorm sterk is, en het water een heerlijke 37 graden, dus echt even genieten.

Inmiddels is het 18 februari, en vandaag is het programma weer iets gevulder. Deze dag vertrekken we om 9 uur, van Lovina met als eindbestemming Ubud. Dit doen we met een andere bus, omdat de bus die we op Java gebruikt hebben simpelweg niet geschikt is voor de steile en vooral ook smalle weggetjes van het Balinese binnenland. Daarom worden onze koffers per vrachtwagen naar het hotel gebracht, terwijl onderweg een aantal stops maken.

Hier zijn we begonnen met een bezoek aan een aantal watervallen, waar je naar een flinke klim midden door het regenwoud bij terechtkomt.

Het is erg mooi om te zien, maar ook iets waar Henk en Weia voor kiezen dit over te slaan, vooral ook omdat de klim er naar toe toch best intens is. Toepasselijk genoeg ging het tijdens de wandeling er naar toe ook nog eens regenen, ach ja het is tenslotte regenseizoen.

Na onze stop bij de watervallen zijn we doorgegaan naar een kratermeer, waar we een mooi gemanicuurde tuin bezoeken, met daarbij een prachtige Hindoeïstische tempel. Tevens is dit de locatie voor onze lunch.

Vanuit hier zitten we weer even in de bus, waar we onderweg met vele haarspeldbochtjes nog een groot aantal aapjes aan de kant van de weg kunnen zien. De laatste stop op ons programma vandaag is een bezoek aan de botanische tuin van Bali, een stuk minder mooi dan dit op Java, maar wat mij betreft alsnog de moeite waard.

Hier wordt het duidelijk dat het toch echt nog wel het regenseizoen is helaas, want plotseling breekt de hemel open en begint het keihard te regenen. Weia was zo slim geweest om de regenponcho mee te nemen, Henk en ik waren helaas tot op het bot toe doorweekt, gelukkig waren veel van de groep dit ook dus konden we de malaise delen.

Om half 5 vanmiddag zijn we aangekomen bij ons nieuwe hotel, het Sthala Ubud, een prachtig hotel gebouwd tegen een flinke heuvel aan, wat ervoor zorgt dat de 'begane grond' met het restaurant behoorlijk naar beneden is, terwijl de entree van het hotel op de 5e verdieping is gelegen.

Dit was het voor nu, morgen nog weer een verhaaltje!

Ziek

Net de dokter aan huis gehad, we hebben nl. Allemaal een prachtige huisje hier in een. Prachtige tuin, maar het ging niet goed met mij, piepende longen, misselijk, koorts, ik kon niets binnen krijgen zelfs een kopje thee stond mij tegen, maar het was heel professioneel samen met een verpleegkundige kwam hij langs , bloeddruk meten, temperaturen, longen beluisteren, nu 5 soorten medicatie gekregen maar alleen het doorslikken is wel een dingetje, maar we hopen dat het goed gaat komen, daar gaan we voor.

Hij is nu naar nog 2 medereizigers met dezelfde symptomen .

Bromo vulkaan en Plantage

BROMO-vulkaan en stadswandeling Malang.

De tocht naar de Bromo vulkaan begon om 0.30 uur in de nacht. We gingen eerst in de bus naar een opstappunt voor de jeeps. Die tocht duurde twee uur. Bij het opstappunt aangekomen stonden daar 4 Toyota landkruisers voor ons klaar. Ik mocht voorin naast de chauffeur. Lisa, met twee Belgische reisgenoten en onze reisleider achterin.

De reisleider had van het hotel lunchpakketten meegenomen en ook die verdwenen in de Jeep. We vertrokken richting de Bromo. Via tal van haarspeldbochten ging het omhoog. Eerst nog een gewone asfaltweg. Op enig moment kwamen we aan bij het begin van het park en toen werd het terreinreizen. Over een hoogvlakte bedekt met fijn vulkaanzand ging het verder. Wij waren niet de enigen. Tal van Jeeps gingen allemaal naar de laatste klim voor het uitkijkpunt. Nog een paar honderd meter hoger moesten we, maar we bleven steken. Filevorming. We besloten het laatste stukje te lopen. Tussen Jeeps door die allen vaststonden gingen we naar het uitkijkpunt in afwachting van de zonsopkomst. Die kwam om 05.31 uur. Het zag mooi uit. Maar we stonden met honderden mensen naast elkaar te kijken met achter ons allemaal commercie. Na het maken van de foto’s gingen we nog naar twee andere uitkijkposten en daarna terug naar de hoogvlakte. Ook hier tenten waar je wat kon eten of drinken. Daar aten we de meegebrachte lunchpakketten. Hierna de beklimming van de vulkaan. Eerst ruim een kilometer over de hoogvlakte met enigszins vlak terrein en daarna een stijle trap van meerdere honderden treden. Een flinke klim. Boven keken we in de werkende vulkaan. Na het maken van een paar foto’s weer naar beneden. Het was druk op de trap en ook op de hoogvlakte. Toeristen konden ook naar de trap worden gebracht per paard. Dus alles liep wat door elkaar. Al met al een mooie tocht met fraaie uitzichten. om 11 uur in de ochtend waren we weer in het hotel om vervolgens vanaf 1500 uur te beginnen aan een stadswandeling in Malang, ook een stad van meer dan een miljoen inwoners.

Daarna diner en eindelijk rust.

Van Malang naar Ketapang

Dit is een reisdag. Er moet 270 kilometer worden afgelegd en dat doen we door niet via de snelweg te gaan. Daardoor duurt de tocht een hele dag. Velden met rijst, kleine dorpen, een door de Nederlanders aangelegd kanaal die een heel district voorziet van de juiste hoeveelheid water om rijstvelden te bevloeien, zijn wat van die ingrediënten van deze tocht. Ik vond het ontspannen. De toiletten onderweg waren niet allemaal even schoon en sommige ronduit smerig. We gingen lunchen bij een plantage waar ondermeer in een kruidentuin allerlei kruiden en specerijen werden geteeld. We hebben door de kruidentuin gewandeld en kregen uitleg over de diverse planten. Heerlijk geluncht en voorzien van allerlei fraai gemaakte origami, zoals vogels, kronen en sprinkhanen. Prachtig om te zien. Tijdens de rondgang door de tuin kregen we onze eerste stevige bui. Binnen de kortste keren allemaal nat.

Dans en zangavond

Goedemorgen, we lopen wat achter met onze verhalen, Lis en ik zijn nog een naar traditionele zang en dansavond geweest, heel indrukwekkend.

De dag erna hadden we een lange reisdag dus niet veel ondernomen en tevens voor de mensen die meegingen naar de Bromo vulkaan ?, ik ben niet meegeweest en maar goed ook want het was heel zwaar maar dat zal Lisa of Henk jullie nog gaan vertellen en dan prachtige foto 's toevoegen.

Het is nu 06.15 uur in de ochtend en Geertje heb geen wajangpop gekocht maar wel een gebatikte doek, ook heel mooi

Batikbedrijfje en Waterpaleis

Geschreven door Weia

Voor degene die met de fiets door de rijstvelden wilde moest deze ochtend al om 06.00 uur op staan en aangezien we zoiets al hadden gezien in Vietnam hebben we dat aan ons voorbij laten gaan, 7 mensen waaronder wij werden om 10.00 opgehaald zodat we ons weer bij de groep konden voegen.

Daarna hebben we met zijn allen een batikbedrijfje bezocht, waar ik heel erg van hou dus nu ook wat gekocht, moet alleen nog opgespannen worden wat onze vroegere buurman Andries zo prachtig voor ons heeft gedaan met een doek uit Sri Lanka , met andere woorden........`zelfs `lisa heeft een doek gekocht en dat zegt wat

Vervolgens het waterpaleis bezocht, het koninklijk zwembad dat tussen 1758 en 1765 is gebouwd, met gescheiden zwembaden voor de mannen en de vrouwen

Na 300 meter lopen kwamen we bij het restaurant waar we weer een heerlijke Indonesische buffet hadden, deze was echt heerlijk.

Onze gids "Nuki" had voor iedereen een "Becak" geregeld, een soort fietstaxi [bakfiets met motor] die ons weer naar de bus bracht.

Vandaag kon ik gelukkig wel aan alle dingen meedoen, dit keer niet zo veel trappen omhoog, maar gelukkig was er gisteren nog een medereisgenote die dat ook niet kon en zijn we samen achtergebleven, ook gezellig

Vanavond gaan Lisa en ik naar een traditionele Ramayana dansvoorstelling, Henk gaat niet mee

Paleis van de Sultan en Borobudur

door Henk.

Vanochtend om half zeven gewekt, want we moeten op tijd weg. De Indonesiers hebben een paar dagen vrij. Dus het zal druk worden op de weg. Om kwart voor acht vertrokken naar het Paleis van de Sultan van Yoghyakarta. Het is een Sultanaat. Probleem van deze Sultan is dat hij alleen dochters heeft en de vraag is echt of dez oudste dochter haar vader mag opvolgen. Afwachten dus. We zullen het te zijner tijd wel lezen in de Leeuwarder Courant. Overigens daar stond een heel stuk in over de verkiezingen in Indonesië van aanstaande woensdag. Er zijn hier berichten over protesten en ook zien we hier de wereld aan verkiezingsposters en vlaggen.

Het Paleis van de Sultan is een kleurenpalet. Er is een mooie tentoonstelling van traditionele kostuums. Het Paleis wordt bewaakt door Javanen, gewapend met een kris, de traditionele dolk van de Javanen. Er zijn volgens onze reisleider drie soorten krissen, een toeristenkris, een kris voor het gevecht. Deze is voorzien van een sterk werkend gif en tenslotte is er de magische kris. Dit zou te maken hebben met witte of zwarte magie. Ik verwijs graag naar de Wikipediapagina.We hebben een mooie wandeling op het complex gemaakt en foto's genomen.

Daarna 'lunch'. De reisleider heeft deze keer gekozen voor een restaurant met daarbij een verkooplocatie voor zilverwerk. Van zilverstaafjes trekken ze een heel dunne draad en maken van deze zilverdraden, zo dun als een mensenhaar, prachtige sierraden. Na een korte demonstratie van de wijze waarop deze sierraden werden gemaakt was de lunch klaar. Een uitgebreid warm buffet, weer met soep en toetje. We zien bij het buffet wel steeds dezelfde elementen terug komen: rijst en/ of nasi, dunne mie, kip, rundvlees, groenteschotel en sambal en 'krupuk'. Toch is de smaak steeds verschillend en bijzonder smakelijk.

Na de 'lunch' door naar een beroemd tempelcomplex. De Borobudur. Ik zag op mijn 7e een oud geschiedenisboek. Daarin stond een zwart wit foto in van de Borubudur. Bijna 60 jaar later heb ik de kans om dit Boedistische tempelcomplex in het echt te zien. Het is meer dan duizend jaar oud. En ten minste twee keer sterk aangetast door een vulkaanuitbarsting van de nabij gelegen Merapi vulkaan. Het is complex is opgebouwd als een grote stoepa met 9 etages. De etages stellen de weg voor die een Boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nirvana te worden opgenomen. Volgens onze gids daar was dat de op de 7e etage. We beklommen het complex en konden stijgen tot het Nirvana, dus we zijn een tijdje in de Boedistenhemel geweest. Weia kon niet mee en bleef met een medereisgenote achter bij de voet van de tempel, samen met de gids.

Het was een hele klim, hoge temperatuur en luchtvochtigheid. Binnen de kortste keren drijfnat van het zweet. Nadat we het complex hadden beklommen kregen we de man ruim een halve liter verse klappermelk en ramboetan (lychees).

Na het bezoek in twee uur met bus terug naar het hotel. Na zeven dagen rijst even naar de KFC en Starbucks geweest. Morgenvroeg weer rijst.

Van Bandung naar Yogyakarta

Verhaaltje van vandaag is geschreven door Lisa.

Vandaag was het een dag om extreem vroeg op te staan, namelijk om half 5 al. De receptie had bedacht dat 4:20 uur ook wel goed zou zijn, dus toen ging de telefoon al. Uiteindelijk had het niet veel gescheeld, want de meneer van de moskee begon om stipt 4:36 met zijn wake-up call om de mensen uit te nodigen voor het ochtendgebed.

Enfin, uiteindelijk scheelde het wel want om 5 uur 's ochtends was het mooi rustig bij het ontbijt. Met op de achtergrond een Chinese variant van happy new year (10 februari is het Chinees Nieuwjaar) konden we even rustig ontbijten. Daarna werden we geacht om 5:45 uur in de bus te stappen om ons te verplaatsen naar het treinstation, want vandaag stond de treinreis van Bandung naar Yogyakarta op het programma, een reis van zo'n 7 uur. Na kort geschrokken te zijn omdat mijn instapkaart ontbrak, werd een vervangende kaart snel geregeld en konden we keurig op tijd vertrekken.

Onze reisleider had ons van te voren al even geadviseerd om een vest of trui mee te nemen voor in de trein, omdat de airco nogal hard stond te loeien, en niets was minder waar. Buiten was het rustig 28 graden, maar in de trein stond de airco dusdanig te loeien dat de trui uiteindelijk niet overbodig bleek. Daarnaast had de reisleider, Nuki, ook even geregeld dat we om 8 uur even voorzien werden van een lekker bakje koffie in de trein, en rond half 11 werden we al voorzien van een soort bento-box als lunch, met daarin een bakje nasi, groentemix, kip stukjes en een Indonesische frikadel (soort aardappel kroketje met een knapperig laagje, best lekker!), tezamen met een mooi stuk krupuk én gebakken banaan, kortom genieten dus.

Vanuit de trein waren er veel mooi uitzichten, van diepe dalen, jungles en rijstvelden, tot drukke steden midden op het Javaanse eiland.

Deze foto's zijn uit de rijdende trein genomen!!

Na 7 uur met hier en daar een moment om de trein uit te kunnen en de benen te strekken, kwamen we keurig op tijd aan in Yogyakarta, de stad waar we de komende 3 nachten verblijven. Nuki had ons verteld dat we alleen even onze rugzakjes hoefden mee te nemen, en dat het lokale stationspersoneel onze koffers uit de trein zou halen, en hier begon de paniek. Geen van ons allen durfde het aan om de koffers alleen te laten in de trein, dus we bleven allemaal toch een beetje huiverig bij de koffers in de buurt staan. Dit zorgde voor de nodige chaos, want de trein moest wel verder, maar die groep Nederlandse toeristen bleven gestrest half in de trein staan. Het hielp ook niet mee dat de treindeuren aan beide kanten open gingen, en de groep gesplitst op de perrons stonden.

Na veel paniek van (voornamelijk) Weia, bleek het allemaal toch best wel goed te gaan, tot groot genoegen van mannen die onze koffers uit de trein haalden, en de overige passagiers, die ons allemaal stonden uit te lachen. Zelf kon ik er minder om lachen, en werd even flink gefrustreerd van paniek van Weia, maar uiteindelijk bleek er niks aan de hand, alle koffers kwamen netjes in de nieuwe bus terecht.

In verband met lokale feestdagen stond er na deze toch best vermoeiende treinreis, in plaats van de geplande vrije middag, alsnog een excursie op het programma, en wel naar de Prambanan tempels, een Hindoeïstisch tempel complex in de buurt van Yogyakarta.

Deze culturele trekpleister is niet alleen bij Westerse toeristen populair, maar ook zeker bij de lokale bevolking. Hordes Indonesiërs komen dan ook op hun vrije dag deze tempels bezoeken, en dat hebben we gemerkt: alle drie staan we vandaag op de vakantiefoto's van lokale Indonesiërs, toch wel een leuke gewaarwording.

Nu is het tijd om ons klaar te maken voor morgen, want de wekker staat opnieuw vroeg, dit keer 6:30 uur, waarbij ik denk: we hebben toch vakantie??

P.S. Graag wil ik reageren op een reactie van één van jullie maar kennelijk zit er bij reismee.nl een storing waardoor ik zelf geen reactie kan plaatsen, excuses daarvoor [Weia]