door Henk.

Vanochtend om half zeven gewekt, want we moeten op tijd weg. De Indonesiers hebben een paar dagen vrij. Dus het zal druk worden op de weg. Om kwart voor acht vertrokken naar het Paleis van de Sultan van Yoghyakarta. Het is een Sultanaat. Probleem van deze Sultan is dat hij alleen dochters heeft en de vraag is echt of dez oudste dochter haar vader mag opvolgen. Afwachten dus. We zullen het te zijner tijd wel lezen in de Leeuwarder Courant. Overigens daar stond een heel stuk in over de verkiezingen in Indonesië van aanstaande woensdag. Er zijn hier berichten over protesten en ook zien we hier de wereld aan verkiezingsposters en vlaggen.

Het Paleis van de Sultan is een kleurenpalet. Er is een mooie tentoonstelling van traditionele kostuums. Het Paleis wordt bewaakt door Javanen, gewapend met een kris, de traditionele dolk van de Javanen. Er zijn volgens onze reisleider drie soorten krissen, een toeristenkris, een kris voor het gevecht. Deze is voorzien van een sterk werkend gif en tenslotte is er de magische kris. Dit zou te maken hebben met witte of zwarte magie. Ik verwijs graag naar de Wikipediapagina.We hebben een mooie wandeling op het complex gemaakt en foto's genomen.

Daarna 'lunch'. De reisleider heeft deze keer gekozen voor een restaurant met daarbij een verkooplocatie voor zilverwerk. Van zilverstaafjes trekken ze een heel dunne draad en maken van deze zilverdraden, zo dun als een mensenhaar, prachtige sierraden. Na een korte demonstratie van de wijze waarop deze sierraden werden gemaakt was de lunch klaar. Een uitgebreid warm buffet, weer met soep en toetje. We zien bij het buffet wel steeds dezelfde elementen terug komen: rijst en/ of nasi, dunne mie, kip, rundvlees, groenteschotel en sambal en 'krupuk'. Toch is de smaak steeds verschillend en bijzonder smakelijk.

Na de 'lunch' door naar een beroemd tempelcomplex. De Borobudur. Ik zag op mijn 7e een oud geschiedenisboek. Daarin stond een zwart wit foto in van de Borubudur. Bijna 60 jaar later heb ik de kans om dit Boedistische tempelcomplex in het echt te zien. Het is meer dan duizend jaar oud. En ten minste twee keer sterk aangetast door een vulkaanuitbarsting van de nabij gelegen Merapi vulkaan. Het is complex is opgebouwd als een grote stoepa met 9 etages. De etages stellen de weg voor die een Boeddhist moet afleggen om uiteindelijk in het Nirvana te worden opgenomen. Volgens onze gids daar was dat de op de 7e etage. We beklommen het complex en konden stijgen tot het Nirvana, dus we zijn een tijdje in de Boedistenhemel geweest. Weia kon niet mee en bleef met een medereisgenote achter bij de voet van de tempel, samen met de gids.

Het was een hele klim, hoge temperatuur en luchtvochtigheid. Binnen de kortste keren drijfnat van het zweet. Nadat we het complex hadden beklommen kregen we de man ruim een halve liter verse klappermelk en ramboetan (lychees).

Na het bezoek in twee uur met bus terug naar het hotel. Na zeven dagen rijst even naar de KFC en Starbucks geweest. Morgenvroeg weer rijst.