Dag 4 begon met een rondrit in een stel paardenkoetsjes, eigenlijk voor gisteren gepland maar door de grote drukte kon het niet doorgaan, dus had Anton onze reisleider geregeld dat we vandaag konden deelnemen.

Hiervoor reden we naar het pittoreske plaatsje Killarney, een prachtig (en tegelijk extreem toeristisch) plaatsje, vol met hotels en bed & breakfasts, erg massaal maar alsnog wel erg mooi. De koetsjes waren bedoeld voor 6-8 mensen, dus we moesten ons even opsplitsen. Omdat het zo uit kwam zat ik (Lisa) bij een andere koets in, maar dat was natuurlijk geen probleem, alle medereizigers zijn namelijk stuk voor stuk fijne, openhartige mensen.

Het ritje was erg mooi, door een nationaal park naar een oude burcht. De koetsiers hebben allemaal vergelijkbare humor, erg droog en veel woordgrapjes, maar dat maakt het wel erg komisch. Die van ons stelt alle dames voor als zijn toekomstige ex-vrouw, en zijn eerste vraag aan mij was of ik nog opzoek was naar een echtgenoot... Ik heb hem voor deze keer maar afgewezen omdat zijn adem nog wat naar de alcohol van de vorige avond rook.

Na dit erg mooie koetsritje reden we door naar het plaatsje Adare, volgens Anton ooit uitgeroepen tot het mooiste plaatsje van Ierland, en of het helemaal klopt weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat het een erg mooi plaatsje is. De buschauffeur heeft ons er bij het bezoekerscentrum uitgegooid waar we even heerlijk hebben gezeten voor een bakje koffie met een gebakje, oftewel genieten.

De laatste tussenstop van de dag was meteen een flinke, namelijk het Bunratty Castle en Folk Park, een 15e eeuws kasteel dat prachtig mooi is gerestaureerd, met daaraanvast een openluchtmuseum zoals we dat ook in Arnhem hebben. En wat was het mooi zeg, het kasteel konden we van binnen bekijken, maar de trappetjes waren erg stijl, daarom hebben we Weia maar even buiten op haar wandelstok-kruk geparkeerd, en zijn Henk en ik even naar boven geklauterd. Met twee handen aan de leuningen lukte het goed om naar boven te komen, maar op sommige plekken was het trappetje dusdanig stijl dat we even achterstevoren weer naar beneden moesten.

Ook het openlucht museum was zeer geslaagd, met een heleboel nagebootste gebouwtjes, van een oud schooltje, een vissershut maar ook een kroegje. Verschillende soorten vee waren aanwezig in het park, en er waren een paar leuke winkeltjes, waar Weia en ik nog goed geslaagd zijn. En natuurlijk niet te vergeten, het personeel was gekleed in de toepasselijke traditionele kledij.

Tussen de activiteiten door hoef je je niet druk te maken dat je je verveeld in de bus, want Anton heeft altijd wel wat te vertellen, van verhaaltjes over limerickjes, ervaringen met zijn vorige reisgezelschappen, maar de uitspraak die we nog vele jaren zullen oprakelen is 'dames en heren, denk om de op- en afstapjes alstublieft!', een uitspraak die ook zeer gepast is, aangezien Ierland op meerdere punten simpelweg niet vlak is.

Tot slot zijn we inmiddels gearriveerd in ons hotel in Ennis, onze thuisbasis voor morgen en overmorgen.