We hadden de trein geboekt naar Mallaigh, die bleek echter overboekt en toen hebben we de trip met de bus gemaakt. Vanaf Tyndrum was het een prachtige rit door een ruig, maar betoverend landschap. Besneeuwde bergen, dalen, meren, van alles gezien. Het is een bijzonder landschap en in dit seizoen zeer kleurrijk. Bloeiende hyacinten en rododendrons met het mooie heldere groen van beginnend blad. Zwart , groen, grijs mos over rotsblokken.

Aangekomen in Fort William koffie gedronken en toen via de route die normaliter de trein nam naar Mallaigh gereden. Dit laatste is een havenplaatsje met een eindstation. En daar stond ie, dampend en wel, the Jacobite, een stoomlocomotief met tender.

Klaar om terug te rijden naar Fort Williams. De tender voorop. Het personeel was bezig om de stoomdruk op peil te houden. Snel even een paar foto's gemaakt en toen naar het centrum van Mallaigh gewandeld. Een typische visserijhaven, kleine bootjes, een scheepshelling en veel restaurants, allemaal met vis of seafruit op het menu.

Weia hield niet van vis, dus een paar broodjes gehaald. Bij het vertrek uit Malliag zagen we de stoomtrein vertrekken. Het is, en niet alleen voor de liefhebbers, een indrukwekkend fenomeen. Stoom, rook, lawaai, een stoomfluit en langzaam komt de trein in beweging. De locomotief slipte een keer en reed toen langzaam het station uit.

Met de bus teruggereden naar Fort William, daar nog een mooie locomotief gefotografeerd en toen terug naar het hotel. Om half negen vertrokken en om half zeven terug. Een hele dag dus. Vanaf 7 uur diner. Na de haggis van gisteren, vandaag de rubarb with crumble and custard. Een eenvoudig en smakelijk toetje. Een aanrader. Die keuken hier is zo slecht nog niet.

Foto zullen volgen, helaas slecht internet