Vrijdag 11 mei 2018

Wij waren al vroeg wakker. Vlak naast ons hotel was een moskee. En daar werd zo rond 4 uur in de ochtend opgeroepen tot het gebed. De luidspreker was van het type dat ook bij een bomaanval nog boven het geluid van de inslagen uitkomt. Dual use dus. Ik dommelde weer wat in, maar Weia kon de slaap niet meer vatten.

We hadden een uur eerder afgesproken met de chauffeur, want het zou een reisdag worden. Na het ontbijt vertrokken we rond 8 uur in de ochtend. Het was buiten al warm en het zou nog warmer worden. De eerste twee uur reden we door een woestijngebied, alleen zand, grind, rotsen en bergen in diverse grijstinten. Ook hele vlakten met alleen maar grind. Het monotone landschap werd doorklieft door een asfaltweg met twee rijstroken. Een 80 kilometerweg waar je 100 mag. Regelmatig moeten we in de remmen, want, om de snelheid er uit te halen, zijn verkeersdrempels in de weg gelegd. Het is rustig op de weg, af en toe een auto en om de zoveel kilometer een politiepost. Soms een enkele auto onder een afdak, dan weer een soort fort met prikkeldraad en snelvuurwapens op affuit. De weg grenst aan Israel.

Dan, na het passeren van een industrial zone, wordt het landschap vriendelijker en zien we links van ons de dode zee. Bij een voor een Jordaanse begrippen luxe zwemparadijs stoppen we en gaan daar door de entree naar binnen. de tassen worden gecontroleerd en na de toegangspoort komen we in een luxe openluchtbad. We zoeken een paar stoelen in de schaduw van een palmboom. De zon is fel, het is meer dan 30 graden en maar weinig wind. In het water zwemt van alles, van geheel geklede vrouwen en mannen tot dames in bikini. Ik ben bij lange na niet de dikste zwemmer, maar wel de witste.

Snel omgekleed en ingesmeerd Via een trap kon je naar beneden naar een soort strand dat grenst aan de dode zee. Duikbril niet nodig. Voordat ik het water in ga lees ik nog even de waarschuwingen, zwemmen alleen op eigen risico, probeer op je rug te zwemmen en vermijd contact met mond en ogen. Ik ga het water in, het is lekker lauw en al lopend naar dieper water voel je dat je niet dieper kan. Automisch gaan de voeten naar boven en voordat ik het door heb zwem ik al op mijn rug, eigenlijk meer drijven. jJe zou een boek kunnen lezen, zo hoog lig je in het water. Na een tijdje wilde ik op mijn buik draaien, dit ging niet zomaar, al spartelend kreeg ik water in mijn ogen, dat beet in. Naar laag water gedreven en toen uit het water gestapt. Even onder de douche het zoute water afgespoeld en geheel verfrist naar Weia gegaan, die in de schaduw, geheel gekleed, net als de meeste vrouwen, zat te lezen.

In het zwembad was een groot restaurant. Daar namen we van het koud en warm buffet. Best goed en heerlijke toetjes, Daarna doorgereden naar ons hotel in Amman waar we rond vier uur in de middag aankwamen. Nog even gedoucht en boodschappen gehaald. In de rust en morgen verder.

Nog steeds werkt het internet niet goed genoeg om er foto's bij te voegen