Vandaag vroeg opgestaan om in de omgeving van Mai Chau te gaan fietsen. Onze gids regelde een drietal fietsen, nou ja fietsen, laten we het zo zeggen, de Duitsers hadden ze laten staan. Die fiets van mij piepte en knarste en was een maatje te klein. Toch een mooie 10 kilometer gefietst, waarbij de gids vertelde over de omgeving, waaronder een pel-machine voor rijst. Hierbij een paar plaatjes:

Het was prachtig weer en in de middag zijn we weer terug gereden naar HA NOI. Daar regende het. We hebben er nog wat gegeten en zijn toen naar het treinstation gegaan om, om 20.10 uur, met de nachttrein, treinnummer 21, naar HUE te gaan. Verwachtte aankomsttijd 09:30 uur in HUE. We gingen omstreeks 19.30 uur aan boord, zodat we een totale reistijd hadden van 14 uur. De trein was, zeg maar, een stuk Spartaanser dan die naar SA PA. Kortgezegd een gore bende. De matrassen waren spijkerhard en als jede matrashoes wegnam zag je een bijzonder indrukwekkend en veelzijdig vlekkenpatroon in het matras. Wat er allemaal in opgezogen is ,is niet meer na te gaan, maar fris was anders. Onze gids had twee slaapplaatsen beneden geregeld. En toen de trein vertrok besloten we maar te gaan slapen. Na ongeveer een uur werd er gestopt bij een tussenstation en werd er op de deur geklopt. Het bleek dat de bovenste twee bedden toch nog waren geboekt. Snel gooide Weia de extra kussen die we hadden 'geleend' terug op het bovenbed. En toen deden we de deur open. Twee Spaanstalige jonge mannen kwamen binnen, nestelden zich boven ons, om even later weer te vetrekken. We dachten: nu eindelijk slapen, maar nee. Een zeer bescheiden Vietnamees met een enorme koffer melde zich en hees zich met koffer en al op een bovenbed. En even later werd weer op de deur geklopt. Een jonge man zocht nog een slaapplaats voor zijn vriendin, maar die durfde (of wilde) niet boven slapen. Ik werd gesmeekt om mijn bed op te geven en gaf de jonge vrouw het benedenbed. Ik kroop op het bovenbed en zag naast mij de Vietnamees, ingeklemd tussen wagonwand en koffer. Hij probeerde wat te slapen. Ik probeerde ook maar wat te gaan slapen, maar het was er warm en vochtig en het stonk een beetje. En het bovenbed is 5 cm korter dan een benedenbed.Bovendien bleek niet alleen de trein van een vooroorlogs type, ook de rails waren lange tijd geleden gelegd en nooit meer onderhouden. Enkele keren per nacht was het geschommel zo erg dat we letterlijk met onze hoofden tegen de wagonwand sloegen. Het was kortsom een rit om nooit meer te vergeten. Weia's enthousiasme voor treinreizen is tot een dieptepunt gedaald. Mooie foto's uit de trein waren niet te maken. Ik heb er een bijgevoegd. Het lijkt wel een foto uit de jaren 50 van de vorige eeuw.