Vandaag is dan de grote dag. Na jaren op doorreis geen tijd om naar Märklin te gaan zijn we naar Göppingen gereden om daar het museum te bezoeken. Wat een rotzin! Ook Weia had er veel zin in. Zie foto:

Typisch iets voor Nederlanders: Het is gratis!! Dat kan dus niet veel zijn. Voor de liefhebbers, waar ik mijzelf onder schaar, spreek ik liever van: Klein maar fijn.

Het museum begon ook voor Weia heel leuk. Märklin begon namelijk met het maken van speelgoed voor meisjes.

Dat werd al snel anders!

Let hierbij vooral op de Amerikaanse vlag. Ik denk dus dat het een exportproduct was, of misschien...... is het leuk om de good guys in blik te vereeuwigen.

Maar ik kwam natuurlijk voor de treintjes. Dat begon bij Märklin al vroeg. Eind 19e eeuw, begin 20e eeuw kwamen zo de eerste modellen. Dit is het allereerste model. Het lijkt nog niet heel erg op het echte exemplaar hoop ik maar.

Nadat ze waren gestart met het maken van treintjes in de grotere schalen is , ik meen in 1937 of in 1938, Märklin begonnen met wat we nu noemen schaal H0, uit te spreken als halfnul. Eén op 87,5. De techniek was er rijp voor en zo konden ook kleinbehuisden een zogenaamde 'Tischbahn' in de woonkamer kwijt.

Aan de fotocollectie mag natuurlijk een vroeg exemplaar van de 3015, de beroemde Zwitserse krokodil, niet ontbreken. Jarenlang was deze lok het topstuk van de jongensverzameling.

Dit is een proefexemplaar van de fabriek, geproduceerd zo vlak voor WOII.

Ik kon natuurlijk nog wel een paar uren doorbrengen in dit Mekka van de treinenliefhebber, maar Weia had het na zo'n 10 minuten wel bekeken. Er was nergens een stoel om op te zitten, dus ging die terug naar de auto.

Ik bleef nog wat hangen en toen viel mijn oog op iets wat ik nog niet eerder had gezien. Mijn hart begon hevig te kloppen en ik zat mij af te vragen hoe het kon dat ik dit niet kende. Welliswaar herkende ik ook een aantal andere modellen niet in het museum, maar ik dacht toch aardig op de hoogte te zijn van de collectie half nul uit de periodevoor de oorlog tot, pak hem beet, begin jaren '80 van de vorige eeuw. Ik heb natuurlijk meteen een foto gemaakt, En ziedaar deze bijzondere klappbrücke.

Enigszins in de war verliet ik het museum, uiteraard niet voordat ik twee replica catalogi had gekocht. Die van 37/38 en die van 51. Oftewel de eerste catalogus met schaal H0, toen nog geheten 00 en de eerste catalogus van na de oorlog. Toch een kunst van Märklin om twee keer te verdienen aan je catalogus.

Nu het hoofddoel van de vakantie was bereikt zat ik mij af te vragen: Wat nu?

Echt vakantie dus. Geen verplichtingen meer. Ik keek op de kaart, zag een dikke gele streep door de naam Schorndorf en dat werd het nieuwe doel. Echt Duitsland dus. Het leek wel een plaatje uit een Fallercatalogus, dat Schorndorf.

Maar al gauw werd het weer serieus. Schorndorf had een BAHNHOF!!!!

en ook deze speciale wagon, een Duitse postwagen

of zoals wij Märklinliefhebbers het noemen: Catalogusnummer 4047. Die wagon, die heb ik al. Oh ja,die klappbrücke, die is nooit in productie gekomen. Even gegoogled. Was te duur.