Vanmorgen vroeg op, d.w.z. 05.00 uur 'smorgens. We worden om 05.30 uur aan het ontbijt verwacht en daarna om 06.00 uur vertrekken naar Ulan Batar om daar op de trein te stappen voor ons laatste gedeelte met de trein.

Dit keer hebben we een chinese trein, heel wat moderner en schoner dan de mongoolse trein.

Wij zitten dit keer niet bij elkaar, maar Henk zit met 3 andere Nederlanders in een coupe en Bram en ik met 2 vrouwen van 29 en 30 jaar uit Noorwegen. Heel gezellig gehad.

We gaan nu dwars door de Gobi woestijn, dat kun je wel merken, want we hebben geen airco in de trein, dus hebben we de ramen open, met als gevolg: heel veel zand in de coupe, dus op onze boeken, in onze koffiekopjes, overal zand.

Bijna bij de grens aankomend, moeten we weer diverse papieren weer invullen, waaronder ook weer de health security, tevens werden we getemperatuurd.

Kijken of we geen Mexicaanse griep hadden. Bij iedereen was het goed, behalve bij mij, ihad 37,8, dat betekent dat ik koorts zou hebben, want de limiet is:37,5

Ik mocht dus mijn formulier niet verder invullen, omdat ze bij mij nog een keer wilden temperaturen. Ik voelde mij helemaal niet ziek, maaar had het wel warm, binnen in de trein was het 36 gr. celcius, wat wil je. Dus ik begon wel wat zenuwachtig te worden. Iedereen wilde mij wel helpen met door mij ijskoud water te geven en te drinken.

Maar ik heb geluk gehad, de provodnik heeft mij gematst en op het formulier 37 gr gezet, wat een opluchting.

We hebben in totaal weer 5 uur bij de grens Mongolië en China gewacht om onze paspoorten terug te krijgen en de andere formulieren, tevens moest het onderstel van de trein verwisseld worden, want in China hebben ze een andere spoorbreedte dan in Mongolië.