Nadat we gisteren voormijn gevoel in Dresden ons de blaren op de voeten hebben gelopenop zoek naar koopjes, in Duitsland wastenslotte de uitverkoop begonnen, zouden we vandaag naar ons eerste 'kasteel'op onze tocht door Polen.Vanochtend keek ik dus op de kaart en zag dat kasteel Kliczkow vlak over de Poolse grens lag, op nog geen twee uur rijden van Dresden. Wel waren we gewaarschuwd voor de slechtewegen in Polen, maar via de snelweg A4 gleden we het land als het ware binnen. Leve de grenzenloze EU.We verlieten de snelweg vanaf afslag 18, volgens onze Michelinkaart, maar dePolen doen niet aan afslagnummers. Na de afslag volgde een rotonde en na de rotonde nog een afslag en toen was de weg inmiddels behoorlijk smal geworden.Na de spoorwegovergang ging het fout, volgens Michelin konden we recht door, maar daar was alleen een één meter brede weg metkinderkopjes. Wel kon je rechtsaf en dat dedenwe dus maar. Het leek op de toerit naar een al lang verlaten industrieterrein. Na ongeveer 200 meter kwamen we bij een paar zeer oude flats, niet de beste wijk, en de weg liep dood. Gelukkig kwam bij één van de flats een Pools meisjevandaan en in ons beste Poolsvroegen we waar de doorgaande weg was. Kennelijk was het niet de eerste keer dat iemand hier verdwaalde, want tussen de Poolse woorden door hoorden wij Kliczkow en we knikten, Niet naar rechts maar naar links dus en plotseling hadden we weer asfalt onder de wielen.We gingen nu pal Noord en reden over een weg met lintbebouwing. Nu nog het kasteel vinden. Na een half uur rijdenzagen we iets van wat een toegangsweg zou kunnen zijn. Opeens zagen we het kasteel doorde bomen heen opdoemen.Oorspronkelijk 12e eeuw, later verbouwd in de 16e eeuw en nog later, begin 21 eeuw nogmaals flink aangepakt, nu ondermeer vanuit een EU stimuleringsfonds.Na het inchecken even een wandeling in het park van het kasteel gemaakt, wat gelezen, gedronken en lekker gegeten in een wel heel bijzondere eetzaal, Barok, in de kleuren wit en roze. Het eten werd gebracht onder dekschalen door een kelner in stemmig zwart, Weia een Jägerschnitzel en ik een Schweinehaxe, daarna uitbuiken. Morgen nog een dag in Kliczkow.

Geschreven door Henk